Verwachtingen uitspreken naar studenten

Lieve Willemijn,

Als ervaren docent heb ik me wel eens afgevraagd wanneer ik echt voldoening voel na het geven van een module. Het blijkt dat het me niet zo zeer gaat om het slagingspercentage maar veel meer of ik denk dat de studenten het maximale uit zichzelf gehaald. Hebben ze zich ècht ingezet om de stof meester te worden, zijn er uitdagende vragen gesteld aan mij of aan mijn collega’s? Kortom: zijn de studenten verder gegaan dan de precieze omschrijving van de stof? Zo ja, dan is er eigenlijk pas aan mijn verwachting voldaan. Maar weten mijn studenten eigenlijk wel dat ik dit van ze verwacht? Dat ik vind dat studeren meer is dan het tentamen halen? Dat ze het blok gebruiken om zich verder te ontwikkelen, ook persoonlijk? Ik besteed er (op een paar woorden na, tijdens de introductie) eigenlijk geen extra aandacht aan en ik vroeg me af of ik dat zou moeten aanpassen?

Groet,

C.

Beste C,

De vraag stellen is hem beantwoorden: als jij dit belangrijk vindt dan moet je daar uiteraard heel helder over zijn en meer doen dan er alleen een zijdelingse opmerking over maken. Ik gun je studenten dat ze weten dat je hoge verwachtingen van ze hebt. Als je nou lage verwachtingen had zou ik je vooral adviseren om dat voor je te houden… Maar je hebt misschien de wind niet helemaal mee. Met al de honours modules die we aanbieden voor studenten die ‘meer willen’ is de boodschap onbedoeld misschien geworden dat we niet veel van ze verwachten zolang ze zich maar niet inschrijven voor iets met het etiket ‘honours’. Als jouw cursus geen honours cursus is heb je dus een lastig probleem!

Misschien speelt dit niet alleen bij jou. Een collega vertelde me dat er op de VWO school van zijn dochter lacherig wordt gedaan over het over het plan van Staatssecretaris Dekker om een “cum laude” in te voeren. Waarom zou je zo hard willen werken terwijl er zo veel andere dingen zijn om je aandacht aan te besteden? Volgens die collega zien scholieren school als iets dat moet, maar wat niet de kern van hun bestaan raakt. En daarna ga je studeren omdat je je VWO hebt afgerond want dat hoort nou eenmaal zo. Allemaal heel instrumenteel dus, of misschien dat nog niet eens.

Wat ga je trouwens doen om je studenten aan te zetten tot zelfontwikkeling? Want je verwachtingen uitspreken is natuurlijk niet voldoende. Ik heb het antwoord niet, maar het valt me wel op dat veel van de TAUU bijeenkomsten gaan over dit soort vragen dus misschien heb je daar iets aan? En dan wil ik je nog dit zeggen: begin er alleen aan als je met teleurstellingen om kunt gaan want je zult niet iedere student mee krijgen. Vergeet niet dat veel van de persoonlijke ontwikkeling van onze studenten zich nu eenmaal onttrekt aan onze waarneming, en dat is denk ik maar goed ook. ’t Is wel hun ontwikkeling, niet die van ons…

Willemijn.