Student zonder verantwoordelijkheidsgevoel

Lieve Willemijn,

Voor de zoveelste keer staat student X ingeschreven voor mijn vak. Weliswaar gaat ze alleen toetsen doen, maar hiervoor moet ze zich inschrijven in een groep. Heeft ze niet gedaan. Op mail van mij reageert ze niet.

Ik ben eigenlijk heel boos, wat voor tijd en energie deze jongedame mij kost. Ze heeft geen verantwoordelijkheidsgevoel. Er zal privé best wel een en ander spelen, maar je kunt toch niet zo met mensen omgaan? Ze heeft in het verleden al zo vaak dingen met mij afgesproken en beloftes gemaakt die werkelijk noooooit zijn nagekomen. Nog niet het fatsoen om zich af te melden of iets dergelijks.

Kort door de bocht gezegd, wil ik dit meisje niet meer in mijn vak. Zal wel niet kunnen, dat realiseer ik me ook wel. Maar ik wil mijn frustratie kwijt. Ik overweeg nog om de examencommissie in te lichten. Lijkt je dat een goed idee?

Lieve anonieme docent,

Wat goed dat je me schrijft, want dit kan zo niet langer. De examencommissie kan hierin echter niets voor je betekenen. Ik heb navraag gedaan op drie faculteiten en een student kan zich gewoon inschrijven voor een vak, ook nadat hij het voor de zoveelste keer niet heeft gehaald. Maar daar eindigt dit antwoord niet, want er zijn wel degelijk stappen die je kunt ondernemen – sterker nog, die je móét ondernemen. Want als jij hier last van hebt, dan heeft de rest van je studenten er ook last van. Gefrustreerd zijn leidt nergens toe. Je moet aan de bak.

Ten eerste: neem contact op met de studieadviseur. Heeft hij deze studente al in het vizier? Speelt dit alleen in jouw cursus, en is dat vak wellicht te ingewikkeld, of speelt dit over de hele linie – en is het leven wellicht te ingewikkeld? Dring erop aan dat iemand met het meisje gaat praten en haar helpt. Want als dat niets oplevert zal iemand haar een keer de Roze Olifant Vraag moeten stellen: ben je hier eigenlijk wel op je plek?

Ten tweede: aan jou als haar docent de schone taak om haar serieus te nemen en haar aan te spreken op haar verantwoordelijkheden. Dat kan je heel zakelijk en toch met empathie doen: ‘Wist je eigenlijk dat jouw medestudenten op jou moeten wachten?’ of ‘Begrijp je waarom ik je vraag om je af te melden?’ Laat merken dat je haar input wilt, dat je ziet dat het moeilijk voor haar is, maar dat het jouw verantwoordelijkheid is dat het niet ook nog onnodig ingewikkeld wordt voor anderen (incluis jijzelf). Kondig het gesprek aan, maak concrete afspreken, en plan in principe geen vervolgafspraken. Mocht ze over privéproblemen beginnen dan kan je (1) kort luisteren, (2) hardop vaststellen dat het echt heel ingewikkeld klinkt, en (3) met klem aandringen op een bezoek aan de studieadviseur.

Ten derde: je hebt het over ‘mijn vak’. De examencommissie kan weliswaar niets doen, maar de toetscommissie eventueel wel. Kun je misschien deelname aan groepswerk voortaan opnemen als voorwaarde voor of onderdeel van toetsing? Als deelname ND is (niet deelgenomen), dan wordt het eindresultaat automatisch NVD (niet voldaan).

Dus even de tanden erin (beheers je, niet letterlijk!) en dan achter je laten en weer concentreren op de studenten die wél hun best doen. Het is lastig; maar vooral voor haar.

Willemijn