Wolschrijn, C.F. (Claudia)

De beste goede docent?

Een paar weken geleden heb ik de docentenprijs van Diergeneeskunde gewonnen. Een van de docenten, waar ik de tutor voor de BKO voor ben, feliciteerde zichzelf in een mail gericht aan mij, omdat ze de beste docente van diergeneeskunde als tutor had.

Soms als ik mijn honden (midden in de nacht) uitlaat, denk ik wel eens na over dit soort dingen en zo ook nu. Als ik de beste docent ben van 2013, ben ik dan per definitie ook een goede docent? Wat is eigenlijk een goede docent en in de ogen van wie?

De DGK-docentenprijs is, zoals de UU-docentenprijs, een prijs toegekend vanuit de studenten. Weten studenten dan wat een goede docent is? Uiteraard zult u zeggen, maar ik kom toch te vaak verongelijkte gezichten tegen, als ik niet onmiddellijk met het goede antwoord op vraag 3c kom. Omdat het mij niet direct gaat om de juiste antwoorden, maar meer om het concept of de redenering die er achter zit. Ik wil de studenten uitdagen om na te denken; niet om iets te reproduceren, wat ik in het hoorcollege verteld heb. Ik wil de studenten duidelijk maken dat onzekerheid erbij hoort; ook ik weet echt niet overal het antwoord op (waarschijnlijk wel op vraag 3c, maar dat terzijde). Ik zoek dingen op, wik en weeg en ga voor het in mijn ogen beste alternatief. Echter, een docent die niet alles weet, is vast geen goede docent. Ik hoor het de studenten bijna denken.

Studenten houden niet van een te strenge docent; een werkgroep bestaat uit 25 studenten, en ik laat er niet meer toe dan dat aantal, omdat dan het effect van het werken in kleine groepen verloren gaat. ‘Maar’, zeggen de studenten dan, ‘we hebben 4 tussenuren, wat moeten we in de tussentijd doen?’ Waarop mijn standaardantwoord is: ‘Studeren?’ Ik ben bang dat deze studenten mij ook niet genomineerd hebben voor deze prijs.

Ben ik een goede docent, omdat ik nastreef dat studenten als ze eenmaal de moeite hebben genomen om te gaan studeren zich in een flow moeten gaan bevinden en in ieder geval een aantal uren per dag met die studie bezig moeten zijn (liefst ook met een koffie-overleg)? Dat ik daarvoor de modules zo danig opbouw dat er veel voorbereid moet worden en dat er dan in het practicum gewerkt wordt met hun eigen voorbereiding? Zo ja, ben ik dan ook de beste?

Of halen we dat beste toch weer uit de hoorcolleges, waar iedereen zo stil en anoniem naar luistert? Waar de inspirerende verhalenverteller in mij de studenten meeneemt in de fascinerende wereld van mijn vakgebied?

Het één kan niet zonder het ander. Zelfs in deze digitale wereld is er behoefte aan contact en aangezien ik niet aan social media doe, vertrouw ik in hoge mate op persoonlijk contact. Maakt mij dat een goede docent of toch de beste?

Auteur: Claudia Wolschrijn