Malou Weber

Mijn vragen als junior docent – Deel 2: Wat is de rol van een junior docent?

Beste Adri,

Bedankt voor het delen van jouw treffende inzichten! Jouw reactie is ook erg actueel – of misschien is het alleen de bril die ik momenteel op heb. Veel van wat je schrijft heeft betrekking op de rol van de junior docent. In mijn omgeving klinkt die discussie in ieder geval luider dan ooit. Met een aantal junior collega’s besloten we een opinie stuk hierover te schrijven. Dit stuk is onlangs gepubliceerd in het DUB. Ik heb vragen genoeg, maar ik kan het momenteel toch niet laten om met name vragen te hebben over de rol van junior docenten in het onderwijs. Wat zijn de verantwoordelijkheden en verwachtingen van een judo?

Goed onderwijs geef je als de student er beter van wordt, bleek uit onze vorige blogwisseling. Maar dit is natuurlijk een brede maatstaf. Neem bijvoorbeeld de Bachelor thesis. Momenteel is er een herziening van de Bachelorthesis als cursus bij ons departement gaande. Ook de begeleiding door judo’s komt hierbij ter sprake. Is het acceptabel dat dit centrale project in het afstuderen van een student begeleid wordt door onervaren junioren? Aan de andere kant tonen junior docenten over het algemeen wel een grotere betrokkenheid dan hun senior collega’s. Kortom, de herziening raakt de kern van de discussie over de rol van de judo.

Ik vraag me af in hoeverre judo’s, net als student-assistenten, als schakel in het (door jou omschreven) tweedehandsonderwijs werken. Vormen wij slechts het doorgeefluik tussen zender (de senior) en ontvanger (de student)? Ik moet eerlijk zeggen dat ik onze judo’s niet in dit beeld herken. Dat lijkt een goede zaak. Mijn collega’s en ik ontwerpen veel van ons onderwijs zelf. Natuurlijk genieten wij van de expertise van de seniorstaf, maar wij krijgen ook alle ruimte om onze eigen input te geven. Het nadeel is dat we dit niet op eigen onderzoek kunnen baseren, maar ons moeten beperken tot de reeds bestaande literatuur. Het voordeel is dat wij ons volledig op onderwijs richtten en hierin een expertise ontwikkelen. En dit doen we – als ik zo vrij mag zijn hier aan onbeschaamde zelfpromotie te doen – met verve. Judo’s hebben talent voor onderwijs en het overbrengen van de boodschap. Dit talent wordt niet door alle medewerkers met talent voor onderzoek gedeeld.

Ik kan niet anders dan concluderen dat we ons op een heel precair evenwicht bevinden. De tijdelijke judo-schil is een permanente sectie geworden in ons departement. Wordt de student hier beter van? Als ik kijk naar de beoordelingsformulieren wel. Ik scoor zelf hoog op de belangrijkste vragen, zoals mijn didactische kwaliteiten en de kwaliteit van mijn colleges. Wat is dan het probleem? Waarom dan de negatieve bijklank van dit blog? Het is zeker niet mijn bedoeling mijn vuile wasgoed buiten te hangen, en nog minder mijn bedoeling om als azijnpisser tegen onze lezers tekeer te gaan. Mijn negativiteit komt voort uit mijn zorgen om de toekomst. Zeker niet mijn eigen toekomst. Ik heb er vanaf het begin af aan vrede mee gehad dat ik na drie jaar weer moet vertrekken. Nee, het gaat mij om de toekomst van het universitair onderwijs in het algemeen. Want bij elke getalenteerde judo die ons verlaat voelt mijn omgeving toch weer als een Jenga toren waar weer een blokje uit getrokken is. Hoe lang duurt het voor de vergrijzing toeslaat en de toren van beneden af opgebouwd moet worden?

Mijn oplossing? De universiteit zou talenten aan zich moeten binden. Mensen met talent voor onderwijs én onderzoek. Laat nu al mensen in de schoenen meelopen van docenten die over vijf tot zeven jaar met pensioen gaan. In die tijd kunnen ze een promotieonderzoek doen én hun onderwijskwaliteiten ontwikkelen. Als bedrijven investeren in trainees waarom zouden universiteiten dit dan niet kunnen? Ik zie het wel voor me: het judo traineeship: De eerste twee jaar functioneert de trainee als trainee judo en vervolgens volgt een half jaar waarin een onderzoeksvoorstel wordt geschreven. Met positieve onderwijsevaluaties, succesvolle afgelegde verantwoordelijkheden en een voorstel van hoge kwaliteit kan de trainee solliciteren om vast in dienst komen. Kortom, judo’s als investering in de toekomst in plaats van een permanent geworden tijdelijke oplossing. Die rol zie ik wel voor judo’s weggelegd.

En welke rol zie jij, Adri?

Een utopische groet,

Malou

Malou Weber is junior docent bij het departement Sociale Geografie en Planologie. Ze hoopt in haar laatste half jaar als junior docent op een openhartige manier haar ervaringen te delen met en vragen voor te leggen aan senior docent Adri Thomas.