Mantel-Teeuwisse, A.K. (Aukje)

Levenslang leren: straf of een feestje?

Afgelopen vrijdag 22 november was een bijzondere dag voor het departement Farmaceutische Wetenschappen: terwijl aanstaande studenten zich in de hal en in het studielandschap van het David de Wiedgebouw lieten voorlichten over de studie Farmacie en het College of Pharmaceutical Sciences, ploeterden apothekers in de onderwijsruimtes daar direct achter op ingewikkelde vraagstukken in het kader van hun post-academische onderwijs. Niet vaak presenteert het onderwijs binnen het departement zich op één dag in deze volle breedte.
Aanstaande studenten hadden de gelegenheid tijdens een beroepenforum vragen te stellen aan apothekers die werkzaam zijn in verschillende werkvelden. Naast de ziekenhuis- en openbare apotheek waren ook het onderzoek, het onderwijs en het Nationaal Bijwerkingencentrum Lareb vertegenwoordigd. De vragen vanuit de zaal varieerden van hoe een dagelijkse dag eruit ziet en wat je het meest aan je opleiding hebt gehad tot wat je nou eigenlijk verdient (en de antwoorden varieerden ook behoorlijk!). Maar als gespreksleider viel mij vooral één gezamenlijke boodschap op: als je je bachelor of masterdiploma hebt, ben je nog lang niet klaar met je opleiding! Specialisatiefases, aioschap of het behalen van een BKO, allemaal gaan ze gepaard met verdere ontwikkeling en het volgen van aanvullend onderwijs. Voor de aanstaande studenten overduidelijk nog niet echt een aanlokkelijk vooruitzicht…….. Maar de collega’s in het forum zagen ‘life long learning’ gelukkig als een mooie kans die je met beide handen aan moet grijpen.
Ondertussen werd ‘life long learning’ door de openbaar apothekers in de onderwijsruimtes in de praktijk gebracht. In 6 groepjes van elk 6 apothekers runden zij de gehele dag (en de zaterdag daarna) hun eigen apotheek, waarbij ze voortdurend met vragen van “artsen” en “patiënten” (acteurs, onze eigen docenten en hun familieleden) werden geconfronteerd; aan de balie, per telefoon of per e-mail. Vonden deze apothekers deze nascholing een straf of een feestje? Beide denk ik. Ze zaten er omdat ze zich in het verleden (nog) niet hadden geregistreerd en deze cursus met goed gevolg moesten afronden om daar alsnog voor in aanmerking te komen. En dat terwijl ze al jaren als apotheker werkzaam zijn en hun drukke werkzaamheden twee dagen stil moesten leggen voor deze nascholing. Maar tijdens de nabespreking bleek dat ze er wel degelijk veel van hadden geleerd, werd er ook enorm gelachen – soms wat schaamtevol – om sommige uitglijders en werden behaalde teamsuccessen uitgebreid gevierd. Al met al een mooi voorbeeld van ‘life long learning’ waar we als universiteit een waardevolle rol in hebben gespeeld door onze onderwijskundige en inhoudelijke expertise optimaal in te zetten.
En mijn eigen levenslange leren? Ik haal veel inspiratie uit de cursussen die ik heb mogen volgen en vind bijeenkomsten als onze maandelijkse onderwijs journal club binnen het departement enorm motiverend. In die zin is levenslang leren absoluut geen straf! Maar net als (veel) andere collega’s hik ik nog wel een beetje aan tegen het samenbundelen van al die ervaring en activiteiten in een SKO dossier…… Had de TAUU daar niet een bijeenkomst voor gepland?

Aukje Mantel – Teeuwisse