Blog
Oproep van een junior-docent aan alle ervaren docenten
“Meneer, waar gaat het arrest Fratelli Constanzo ook alweer over?”
Geen flauw idee.
Maar goed, dat kan je natuurlijk moeilijk zeggen. Het zou aan de zevenentwintig tweedejaars blootgeven wie je eigenlijk bent: een net afgestudeerde 23-jarige jongen die z’n eerste werkgroep ooit geeft en best wel zenuwachtig is.
Natuurlijk, het maakt helemaal niet uit dat je niet van elk arrest de feiten uit je hoofd kent. Maar wat wél uitmaakt is dat je weet hoe je daar mee om moet gaan. En dat is iets wat een startende docent niet weet. En zo zijn er nog meer voorbeelden te bedenken. Het was mij onbekend dat het systematisch aflopen van voorgekauwde werkgroepvragen niet de enige manier is om een werkgroep vorm te geven. Een eyeopener was het om een collega zijn werkgroep in een soort interactief vragen- en discussieforum te zien omtoveren, waarin toch nog alle voorgeschreven stof aan bod kwam. Of neem multiplechoicevragen: afschuwelijke dingen. Waar ik soms een halve dag bezig ben om te zorgen dat niet elke kleuter ziet dat antwoord B t/m D mijn overduidelijk gekunstelde foute antwoorden zijn, schudt onze UD in 15 minuten drie van die vragen uit z’n mouw. Hoe doet hij dat?
Wat ik u probeer te zeggen is dat we (zoals zoveel grote organisaties) inefficiënt gebruik maken van de kennis die we in huis hebben. Binnen het Rechten departement lopen wel honderd zeer ervaren docenten rond, met jaren aan mooie verhalen en wijze adviezen in hun hoofd. Tegelijkertijd zijn er tientallen jonge startende docenten die heel weinig weten van onderwijs geven en die (terecht) onzeker zijn over hun didactische vaardigheden.
Hierbij dan ook een oproep aan alle docenten met ervaring en passie voor hun vak: neem uw verantwoordelijkheid en leid de jonge garde op om een net zo inspirerende docent te worden als uzelf! Word tutor van een jonge docent (niet alleen in het kader van BKO of SKO, maar meteen vanaf de eerste werkdag) en voorzie hem of haar van advies, ga langs bij elkaars werkgroepen en leer van elkaar. Geef een training ‘Hoe maak je een goeie MC-vraag’ of ‘Hoe maak ik m’n werkgroep interactief en interessant?’ aan een groepje jonge collega’s. Doe iets, en verbeter zo niet alleen de kwaliteit van het onderwijs, maar laat uw jonge collega’s zich onderdeel voelen van een universitaire gemeenschap waarin ze zichzelf verder kunnen ontwikkelen en tot bloei kunnen komen.
Sander van Hees is junior-docent Europees Recht aan de UU.
23 september 2013
Reacties
U moet ingelogd zijn om te reageren, gebruik het formulier aan de linkerkant om in te loggen met uw solis gegevens.
Beste Sander
Toen ik begon 300 jaar geleden ging het zo: je volgde eerst als toeschouwer een werkcollege bij een ervaren docent en de volgende dag gaf je hetzelfde werkcollege aan een andere groep. Tussentijds had je dan de gelegenheid om je nog wat te verdiepen. En verder deed je gewoon ontzettend je best om zo docent mogelijk te zijn. Het afgelopen blok heb ik college gegeven met een ervaren collega die onervaren was in “mijn” cursus. En ook nu hebben we elke week 2-3 uur met elkaar gepraat om de werkgroepen voor te bereiden. De begeleidingscultuur verschilt dus nogal van vakgroep tot vakgroep en afdeling tot afdeling. Maar in essentie heb je natuurlijk gelijk: de ervaren docenten moeten de minder ervaren begeleiden.
De verantwoordelijkheid hiervoor leg je bij de docenten. Ik zie dat een beetje anders. Ik denk dat de verantwoordelijkheid bij de bestuurders ligt. Die moeten ervoor zorgen dat jonge docenten begeleiding krijgen en dat ervaren docenten tijd krijgen om jonge docenten te begeleiden. En misschien ter geruststelling: ik ga zelden ontspannen een collegezaal binnen en ook na 300 jaar droom ik nog van colleges waar vragen werden gesteld waar ik echt geen antwoord op wist. Alleen als je ouder wordt, dan realiseer je je misschien beter dat dat niet zo erg is. Dat studenten echt genoegen nemen met “goeie vraag. Ik weet het antwoord nu niet, maar kom er de volgend keer op terug. ok?”. En dan wacht je niet tot de volgende keer, maar je stuurt studenten een paar uur later een email met het antwoord.
Sympathieke oproep, maar het hoeft m.i. niet eens zo formeel geregeld te worden. Zorg dat er een plek is op de werkvloer waar je je mededocenten vaker en in een ontspannen sfeer tegenkomt, bijvoorbeeld de koffiehoek. Spreek de in jouw ogen ervaren docent gewoon aan, want hij of zij zal graag over het onderwijs praten. Vraag een collega eens of deze bezwaar heeft dat je een college bij hem of haar volgt: ikzelf doe dat wel, en dat is altijd zeer leerzaam! Ervaren docenten kunnen ook leren van hun jongere collega’s – het werkt twee kanten op! Kortom, hou je ogen open, denk na over het onderwijs, en praat er over!
Beste Sander, bedankt voor deze hartekreet. Ik werk als docent bij Sociale Wetenschappen. Onze junioren worden daar redelijk begeleid, maar het kan altijd beter. De kunst is om een lage drempel te creeren, zodat juniordocenten op de proppen komen met vragen en problemen die hen bezighouden in de dagelijkse praktijk, zonder gehinderd te worden door het idee dat je maar een dommerdje bent. Mijns inziens ben jij die drempel trouwens al over. Van Recht weet ik hoegenaamd niets. Maar van doceren des te meer. Dus als je trek hebt om een keer van gedachten te wisselen over je onderwijs, weet je dan bij deze uitgenodigd eens te bellen (4906).