Docent in the picture: Peter Linde

Universitair docent Peter Linde (faculteit Recht, Economie, Bestuur en Organiatie) staat bekend als een docent met een uitgesproken visie. Hij kijkt kritisch naar zijn eigen onderwijs en zoekt naar ruimte voor vernieuwing.

“Ik zoek in mijn onderwijs, afhankelijk van de setting en het leerdomein, naar mogelijkheden om zoveel mogelijk eigenaarschap over de leeromgeving over dragen aan studenten. Daar hebben studenten het soms moeilijk mee, maar coaching helpt. Daarbij ga ik ervan uit dat fouten maken mag – van fouten kan je leren. Ook ben ik in principe meer geïnteresseerd in de vraag dan in het antwoord. Om studenten te stimuleren zelf na te denken probeer ik steevast een vraag met een vraag te beantwoorden.”

‘De grote uitdaging was om te leren wanorde niet als bedreiging maar als kans te zien’

“Zeven jaar geleden richtte ik een eigen business school op met behulp van een groot aantal partners. We noemden onszelf de International School for Social Innovation and New Business Design, en hebben school gemaakt in Rotterdam met 30 studenten van allerlei nationaliteiten en achtergronden. Hoe we daar met elkaar leerden was elke dag nieuw en spannend. De grote uitdaging was om te leren wanorde niet als bedreiging maar als kans te zien. De school maakte een doorstart en is nog steeds actief. Hij wordt gerund door oud-studenten en staf van de eerste school.

Wat me enorm inspireert is dat waar ik vroeger mijn visie op onderwijs alleen buiten het onderwijssysteem dacht te kunnen en moeten vormgeven, ik nu meer en meer ontdek dat er binnen het onderwijssysteem ook ruimte ontstaat voor andere aanpakken. Dat er vraag is naar wat ik bij kan dragen, juist bij studenten.

Ik heb onderwijs geven zonder zelf onderzoek te doen dat nooit als een beperking ervaren. De laatste jaren onderzoek ik mijn eigen onderwijspraktijken door  het doen van actie-onderzoek. Zo werk ik aan de verbetering van mijn onderwijs. Studenten waarderen dat en werken desgevraagd altijd en graag mee. Vorig jaar begon ik met het geven van mijn vak ‘Sociaal ondernemerschap als uitdaging’ in Overvecht. Stapje voor stapje zien we hier hoe studenten samen met buurtbewoners werken aan het creëren van sociale wijkbedrijven. Samen met studenten zoeken we systematisch naar bewijs dat deze vorm van academisch onderwijs leidt tot zowel leren van alle betrokkenen als tot blijvende veranderingen in de wijk.”

‘Ik kom soms studenten tegen van andere faculteiten of andere universiteiten die nog nooit rechtstreeks met een docent gesproken hebben’

“Ik kom soms studenten tegen van andere faculteiten of andere universiteiten die nog nooit rechtstreeks met een docent gesproken hebben. Kleinschalige onderwijssettings zijn bevorderlijk voor persoonlijk contact tussen studenten en tussen studenten en docenten, en het is dan ook een voorrecht om te mogen werken in een kleinschalige academic community. Ik denk verder dat het belangrijk is dat docenten niet alleen worden aangenomen op hun kwaliteiten als onderzoeker maar ook op hun passie voor het geven van onderwijs.”

Advies voor beginnende docenten

“Mijn advies voor beginnende docenten zou zijn: durf risico’s te nemen en laat zien dat je open staat voor de reacties en feedback van studenten. Dat jij net zo goed leert als zij dat doen, ook al is de leerinhoud wellicht verschillend. En ik denk dat studenten meer kunnen dan ze denken; doe daar gerust een appel op. Voor je het weet zie je mogelijkheden om te experimenteren met de invulling van een begrip als ‘eigenaarschap van de leeromgeving’.

Ik snap de klacht van studenten dat er binnen het onderwijs te veel nadruk ligt op rendement. Door studenten meer in de gelegenheid te stellen om al tijdens hun studie hands-on te werken aan maatschappelijke issues kan de universiteit kleuring en invulling geven aan haar maatschappelijke verantwoordelijkheid als publieke organisatie.

Ten slotte zou ik een lans willen breken om studenten meer in (multidisciplinaire teams) te laten werken. Wij zijn het afgelopen jaar twee dagen met de studenten van een van onze masterprogramma’s gaan zeilen. Toen bleek heel letterlijk hoezeer je elkaar nodig hebt bij het bepalen van de koers, en hoe de kwaliteiten van elk bemanningslid bijdragen aan het volbrengen van de reis.”