Vincent van Hees

Teacher Talent

Vervolgreactie op de blog van Adri Thomas:

Een week geleden mocht ik vanwege een award nominatie een onderwijsvisie op papier zetten. Een onzichtbare jury beoordeelt deze en besluit volgens volstrekt onduidelijke criteria wie er volgens hen de titel docenttalent van het jaar mag dragen. Bijzonder eervol om voor zo een award genomineerd te worden, vooral omdat de studenten de nominatie voorzien. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik er niet trots op ben.

Een vriendin van mij wees me er gisteren op dat het toch ook wel een beetje vreemd is, zo een nominatie voor een docent van het jaar. Zij werkt in een ziekenhuis, als gynaecoloog. Daar hebben ze geen verkiezing voor ‘arts van het jaar’. Evenmin dat ik op de hoogte ben van het bestaan van een award voor de politieman/-vrouw, rechter, of minister van het jaar. Er is natuurlijk wel een prijs voor politicus van het jaar, dit jaar overigens weer gewonnen door Geert Wilders… Waarom is er alleen voor politici en docenten een prijs voor beste van het jaar – en in alle andere sectoren van de (semi-) publieke sector niet?

Ik snap de behoefte om goed werk te belonen en in het kader van het werken met ‘best practices’ zie ik er ook nog wel het nut van in. Echter, onderwijs geven is teamwork en zonder goede collega’s zou ik nog niet de helft van het plezier beleven aan het geven van onderwijs, als dat ik nu doe. Ik geloof niet dat er één werkveld bestaat met betere collega’s dan het onderwijs. Docenten zijn over het algemeen sociaal, betrokken en – zoals op het facultaire feest maar weer eens is gebleken – erg gezellig. En juist daarom is het cru dat we nu alle aandacht op één docent gaan richten bij de uitreiking van de docent van het jaar award.

Enfin, ik ben genomineerd, stiekem ben ik daar nog best wel een beetje trots op ook en wie weet kunnen anderen wel wat opsteken van mijn visie op onderwijs. Zo een onderwijsvisie gaat over hoe je onderwijs geeft en welke kernwaarden centraal staan bij mijn benadering naar studenten toe. Ik kan dit niet los zien van mijn functioneren binnen het departement als geheel. Voordat ik junior-docent werd aan de UU stond ik voor de klas van een Amsterdamse school in de Diamantbuurt. Daar leerde ik hoe belangrijk het is om te functioneren binnen een gegeven organisatie. Voor mezelf heb ik twee handvatten geformuleerd:

1. Van opperen komt mopperen. Als ergens ruimte is voor verbetering dan loont het om hier zelf achteraan te gaan. Ga niet direct naar een ander, maar werk het zelf eerst uit. De hele dag ideeën formuleren over hoe processen efficiënter en beter zouden verlopen is zinloos. Niemand zit daarop te wachten: de kunst is om die ideeën in daden om te zetten. Neem dus het initiatief.
2. Niets staat in steen geschreven. Soms lijkt het alsof werkzaamheden in binders, voorschriften en handvatten zijn vastgelegd. Dat is het niet. Taakuren, vakantietoeslagen en andere HR uitvindingen zijn randzaken waar je zo min mogelijk tijd aan moet besteden. Uiteindelijk sta je als docent alleen voor de groep, en ben alleen jij verantwoordelijk.

Adri, bedankt voor je vorige blog, ik heb hem met veel interesse gelezen. Een heel ander onderwerp deze keer. Hopelijk kunnen we samen tot een mooi lijstje handvatten voor docenten binnen de UU komen. Ik stel voor dat we het een organisatievisie voor docenten (uitvoerders!) noemen. Heb jij nog wat toe te voegen? Veranderen mag natuurlijk ook (ik blijf tenslotte junior..).

Met geografische groet,

Vincent

Vincent van Hees is junior docent bij het departement Sociale Geografie en Planologie. De vragen die hem als junior docent prikkelen, legt hij voor aan senior docent Adri Thomas.