Wolschrijn, C.F. (Claudia)

Uitspreken van verwachtingen; hoe doe je dat?

Als docenten hebben we hoge verwachtingen van onze studenten; ze moeten intrinsiek gemotiveerd zijn en onderzoekend bezig zijn. Graag zouden we ook zien dat ze meer willen weten dan strikt noodzakelijk is om de toets te halen met een 5,5 en dat het liefst iedere dag en voor ieder vak.

Weten jouw studenten dat? Spreek je deze verwachtingen uit? Weten de studenten wat ze in ruil daarvoor van jou mogen verwachten? Vertel je je studenten dat je vandaag misschien wat minder aanwezig bent, omdat je kind de hele nacht heeft lopen spoken? Vertellen zij je dat het bij hun ook niet zo tof zal gaan vandaag vanwege dat feest van gisteravond, of ruik je dat alleen? Op het moment dat je een afspraak maakt over wederzijdse verwachtingen, kun je elkaar daarop ook aanspreken.

Het bewust maken van het belang van deze component in het geven en ontwikkelen van onderwijs en hoe je dat vorm geeft binnen je onderwijs, was het onderwerp van een driedaagse Masterclass “The Art & Craft of Facilitating Learning Spaces” die ik gevolgd heb bij Kaospilots in Aarhus, Denemarken. Het is een Masterclass specifiek gericht op docenten in het hoger onderwijs, die hun onderwijs (gaan) herzien. De groep is heel divers en bestaat uit een internationaal gezelschap van 20 docenten, uit allerlei vakgebieden. Verrassend is het om te horen, dat in Canada of in Brazilië, dezelfde trend gaande is, dat studenten gaan voor het examenresultaat met de daarbij horende middelbare school attitude.

De eerste dag focus je op je eigen manier van leren; welk factoren zijn de sleutel tot je eigen leersucces; wat vind jezelf prettig, en komt dat overeen met de ervaringen van de anderen. De opdrachten zijn heel eenvoudig (ik heb goed leren jojoën), maar de reflectie daarop toch heel diepgaand. De volgende twee dagen ga je aan de slag met een project, een daadwerkelijke onderwijsvernieuwing van één van de groepsleden. Mijn project werd als voorbeeldproject genomen. Geen van mijn groepsleden had enig verstand van de inhoud van het onderwerp en het werd door hun samengevat als ‘catching the right fish’ (komen tot een verantwoorde modelkeuze voor onderzoek). Door te focussen op de attitudevorming bij de studenten, op de vorm waarin je het onderwijs gaat gieten om dit te bevorderen (geen lijnen want dan is er geen gemeenschappelijk start en afsluitmoment), kwamen we tot een hele bruikbare matrix die ik hier met mijn collega’s aan de vakinhoudelijke inhoud aan het koppelen ben.

Er wordt ook veel aandacht besteed aan het verbinden van de leden van de groep en dat lukt ook erg goed. Je spreekt ’s morgens je verwachtingen uit en checkt in, luistert naar die van de anderen, die ook inchecken en aan het eind van de dag reflecteer je om de beurt op je ervaringen en check je weer uit. Deze vorm van groepsbinding ga ik zeker toepassen in mijn eigen onderwijs.

Kortom, als je net als ik de neiging hebt om te focussen op proces en inhoud, dan is dit een geweldige Masterclass om daar eens uit te breken. De Masterclass wordt dit jaar nog 2 keer gegeven; 1 keer in Denemarken en 1 keer in Londen.

Claudia Wolschrijn
Universitair hoofddocent Anatomie en Fysiolgie aan de faculteit Diergeneeskunde